Toen liefhebbers uit het midden van de 20ste eeuw het oorspronkelijke huis uit 1800 kochten, was het lang vergeten en werd het bijna weer opgeëist door de inheemse vegetatie van een aangrenzende kreek. Lage plafonds en diepe overstekken zorgden voor een zeer donker interieur. De vegetatie werd uitgedund en terug naar de oever van de kreek geduwd, waardoor een "edge of wild" werd gecreëerd, die de grens tussen het inheemse en het gemanicuurde landschap afbakende. Het bestaande huis werd volledig opnieuw ingericht. De oorspronkelijke 2 meter hoge plafonds worden dramatisch gecontrasteerd door het nieuwe centrale hoge dak. Het dak, zwevend boven de doorlopende ramen, zorgt voor een zacht en evenwichtig daglicht, terwijl het panoramische uitzicht op de luifel wordt omlijst met prachtige stalen kozijnen. (source)
